Γράφει ο Σιδέρης Τσιμίνης
Όταν εκδηλώνεται πυρκαγιά σε ένα δάσος, το πώς αντιδρούν οι μέλισσες μπορεί να εξαρτηθεί από διάφορους παράγοντες όπως η εγγύτητα της κυψέλης ή της φωλιάς τους στη φωτιά, η ένταση και η ταχύτητα της φωτιάς, το είδος των μελισσών και οι επικρατούσες καιρικές συνθήκες.
Οι μέλισσες μπορούν να ανιχνεύσουν καπνό και θερμότητα από τη φωτιά και αυτές οι ενδείξεις σηματοδοτούν κίνδυνο για αυτές.
Οι εργάτριες μέλισσες θα μείνουν πίσω για να προστατεύσουν την κυψέλη και τους πόρους της, ακόμη και μπροστά σε άμεσο κίνδυνο και στο τέλος θα καούν μαζί .
Θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν τα φτερά τους για να απομακρύνουν τον καπνό και να δροσίσουν την κυψέλη, ενώ επίσης θα προσπαθήσουν να προφυλαχθούν από εισβολείς όπως αρπακτικά ή άλλα έντομα που αναζητούν καταφύγιο από τη φωτιά.
Οι δασικές πυρκαγιές μπορούν να δημιουργήσουν έντονο καπνό, θερμότητα και θόρυβο, που μπορεί να αποπροσανατολίσουν τις μέλισσες.
Αυτή η σύγχυση θα τους οδηγήσει να πετάξουν ακανόνιστα και να διασκορπιστούν, γεγονός που δυνητικά θα είναι δύσκολο για την αποικία να ανασυνταχθεί αργότερα.
Οι μέλισσες που αναζητούν τροφή για νέκταρ ή γύρη μπορεί να δυσκολεύονται να βρουν το δρόμο τους πίσω στην κυψέλη λόγω καπνού και σκοτεινών ορόσημων.
Αυτή η διακοπή στις ρουτίνες πλοήγησης και αναζήτησης τροφής μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την παροχή τροφής της αποικίας όταν και άμα γλυτώσουν από την φωτιά.
Οι μέλισσες είναι ευαίσθητες στις αλλαγές της θερμοκρασίας και οι δασικές πυρκαγιές μπορούν να αυξήσουν σημαντικά τη θερμοκρασία περιβάλλοντος.
Οι εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να είναι θανατηφόρες για τις μέλισσες, προκαλώντας θερμικό στρες σκοτώνοντάς τις.
Στον απόηχο μιας δασικής πυρκαγιάς, το τοπίο και οι διαθέσιμες πηγές τροφής για τις μέλισσες μπορεί να αλλοιωθούν δραστικά. Η καταστροφή της βλάστησης και των ανθοφόρων φυτών μπορεί να περιορίσει τη διαθεσιμότητα νέκταρ και γύρης, επηρεάζοντας την ικανότητα της αποικίας να ευδοκιμήσει.
